De route:
Denver – Grand Teton – Yellowstone
Denver is een verrassend fijne stad om even te landen aan de voet van de Rocky Mountains. Je hebt er leuke restaurants, het klimaat is goed en je hebt er voor Amerikaanse begrippen ook nog best wel wat historie. De stad ontwikkelde zich in de gold rush in 1858 omdat goudzoekers zich hier vestigden. De zon schijnt er 300 dagen per jaar en je zit heel dichtbij de bergen, de ideale uitvalsbasis voor outdooravonturen dus. Niet voor niets scoort de stad altijd heel hoog op leefbaarheid.
We laten de stad achter ons en rijden naar twee indrukwekkende en wereldberoemde nationale parken in de staat Wyoming: Grand Teton en Yellowstone. Direct wanneer je de stad achter je laat, begrijp je wat het vrije gevoel van Amerika is. Kilometers en kilometers lange wegen door de natuur en de woestenij. Hoe meer afgelegen je komt, hoe minder andere voertuigen je ziet. Ik geniet hier enorm van! In beide nationale parken hebben we een camperplaats gereserveerd. Dit is zeker aan te raden want zelfs nu, buiten het seizoen in oktober, staat alles vol.
Beide parken zijn adembenemend op hun eigen manier. In Grand Teton zien we het bos in felle herfstkleuren en valt de eerste sneeuw als we op de camping staan. En altijd zie je het decor van de grillige bergketen de Tetons, waar het park zijn naam aan te danken heeft. In Yellowstone is het drukker. We zien touringcars vol met Aziatische toeristen. Maar we begrijpen het met de indrukwekkende thermische bezienswaardigheden. We zien kokend water borrelen en geisers spuiten. Een waterval die door een kloof raast. Een onherbergzaam maanlandschap lijkt het. Het is ook zo groot dat je de hordes toeristen ook al snel ontloopt.
Idaho – Craters of the Moon – Boise – Sun Valley
Dan maken we de doorsteek door Idaho op weg naar de kust. Wat kun je hier enorm lang rijden door de imposante natuur. De middle of nowhere krijgt voor ons een hele nieuwe betekenis. En dan onderweg kom je natuurverschijnselen tegen waar in Europa hordes mensen zouden zijn en hier gewoon niemand is. Simpelweg omdat er zo veel natuurschoon is, dat niet alles zo veel bezocht kan worden. Zo ontdekken we het Craters of the Moon national monument, een vulkanisch landschap gevormd door lavastromen. Hier werden vroeger door NASA astronauten getraind omdat men dacht dat het landschap op de maan zou lijken. Uiteindelijk bleek dat overigens niet zo te zijn. Maar indrukwekkend is het landschap zeker wel. Via het Sawtooth National Forest komen we aan in Boise, de hoofdstad van de aardappelstaat. Het is een aangenaam stadje met een vriendelijke vibe, gezonde eettentjes en een paar micro brouwerijen.
Onze laatste stop in de staat is het skigebied Sun Valley, waar nu nog geen sneeuw ligt, dus waar we mountainbiken. Nog zo’n plek die schreeuwend mooi is, maar voor ons onbekend. We zijn zo onder de indruk van de uitgestrektheid en natuur van Idaho. Vooral ook denk ik omdat we er van tevoren haast geen verwachtingen van hadden. We besluiten nog eens terug te gaan en er meer tijd door te brengen om de wildernis te ontdekken. Er schijnt bijvoorbeeld ook een hele toffe kanotocht op de Salmon River door de ongerepte natuur mogelijk te zijn.
Oregon – Californië – Prairie Creek Redwoods State Park – San Francisco – Santa Cruz
We rijden redelijk snel door Oregon. We ruiken de kust al en kunnen niet meer wachten tot we in Californië zijn. Maar we hebben nog één stop voordat we de zee zullen zien: het gebied van de hoogste bomen ter wereld, de kustmammoetbomen. Deze eeuwenoude bomen staan verspreid langs de Californische kust en er zijn vier natuurparken waar je ze kunt zien en ervaren hoe minuscuul je zelf bent naast deze woudreuzen. Wij kiezen voor het Prairie Creek Redwoods State Park waar we ook kamperen. Een boom kan tot 122 meter hoog worden, en de omtrek van de boom aan de voet is maximaal 7 meter. Het is dan ook erg indrukwekkend tussen de bomen door te wandelen en je voelt je net een kaboutertje.
Nadat we het park hebben bezocht, zakken we af naar het zuiden richting San Francisco. Het eerste deel van de route loopt nog kilometers lang slingerend tussen de giganten van bomen door. Dan staat de wereldstad San Francisco op de planning. We parkeren ons tijdelijke huis op wielen op een betaalde parkeerplaats buiten de stad en nemen tijdelijk even afscheid om in een hotelletje te trekken voor een paar dagen. Ook al zijn er wel kampeermogelijkheden, deze liggen ver van het centrum. Wij willen de stad op en top ervaren en daarom zitten we het liefste downtown. San Francisco verrast. Het voelt voor mij niet als een metropool, maar doet heel gezellig aan met wijkjes die net dorpen zijn. Zoals Chinatown en de Italiaanse buurt. Ook de zee die altijd in de buurt is, geeft een prettige sfeer. We bezoeken natuurlijk de standaard hoogtepunten, we blijven toeristen, en vergapen ons aan de Golgen Gate Bridge, Alcatraz en het prachtige aquarium.
Waar we dan eindelijk zelf de zee opzoeken, is de relaxte kustplaats Santa Cruz. Dit is de bakermat van het golfsurfen van de Verenigde Staten. Merken als O’Neill zijn hier ontstaan. Santa Cruz is de eerste plek van het vasteland van Amerika waar werd gesurft. Een Hawaïaanse prins kwam in Santa Cruz, zag de fantastische golven en introduceerde de sport. Ook wij nemen een lesje en ook al zijn we zeker geen pro’s, deze golven maken het je wel heel makkelijk! Verder hangt er een hele ontspannen en liberale sfeer hier. We bezoeken een farmers market en worden spontaan uitgenodigd om bij mensen in de tuin te overnachten met onze camper. Dat willen we wel, maar het binnenland met haar natuurwonderen roept ons.
Death Valley – Las Vegas – Williams – Grand Canyon
Het is een reis van extremen. De volgende stop is Death Valley, een woestijndal in het binnenland van Californië. Het is in de zomer een van de heetste plekken ter wereld. En zelfs nu, half oktober is het er boven de 30 graden! Het is het heetste, laagst gelegen en droogste nationale park van de Verenigde Staten. We komen de camper amper uit, kijken hier en daar bij een uitzichtpunt, maar vinden het veel te warm voor een langere hike. Hoe desolaat het hier is, zo druk is onze volgende bestemming: Las Vegas. We hebben een camperplaats direct aan de strip en zitten zo midden in het bruisende leven van het walhalla van entertainment. Na alle natuurpracht en praal, weet Las Vegas ons absoluut niet te boeien. Ik word een beetje verdrietig van deze plek die zo ontzettend nep aandoet.
De volgende dag zitten we alweer in de camper op weg naar meer natuur. We stoppen nog even bij de Hoover Dam van 221 meter, waar we ons opnieuw nietig en klein voelen. Je kunt via een brug op de dam komen en ik krijg er gewoon knikkende knietjes van. De dam is gebouwd om overstromingen van de Colorado River tegen te gaan. Deze rivier heeft in het verleden al heel wat schade aangericht in het voorjaar wanneer de sneeuw in de Rocky Mountains smelt. Maar dat heeft ook indrukwekkende natuurfenomenen gevormd, zoals onze volgende bestemming: de Grand Canyon.
We rijden eerst naar het wild-west-plekje Williams. Vanaf hier vertrekt de Grand Canyon Railway trein over het oude spoor van de gelukszoekers in 65 mijl naar de rand van de Grand Canyon. We logeren met de camper op de bijbehorende camperplaats en in de ochtend brengt de trein ons in ruim twee uur naar het natuurfenomeen. Onderweg beleef je de Amerikaanse wild-west-historie, compleet met acteurs en cowboys op paarden die de trein komen ‘overvallen’. De Grand Canyon valt ook in het rijtje van de extremen en superlatieven schieten tekort om dit natuurwonder te omschrijven. Wederom voelen we ons kleiner dan klein langs de rand van de kloof van 1600 meter diep.
Durango – Gunnison – Denver
Onze reis door het overweldigende Amerika komt bijna tot een einde en dat voelen we. Hoe gek het ook klinkt, op een gegeven moment raak je een beetje gewend aan alle natuurpracht en wordt zelfs het wonderschone alledaags. We gaan op weg terug naar Denver om de camper in te leveren. We stoppen nog in de Rocky Mountains stadjes Durango en Gunnison. We maken nog adembenemende wandelingen door de bossen in herfstkleuren van San Juan National Forest en spotten nog het kleine broertje van de Grand Canyon, de Black Canyon. Maar dan zit de reis er echt op. Er is maar één conclusie mogelijk: nu even geen Amerika meer, zodat we de volgende keer weer met volle teugen van alle superlatieven kunnen genieten.
Zelf op pad
Ben je nieuwsgierig geworden en sta je zelf te springen om een camperreis door de Verenigde Staten te maken? Dan heeft de NKC een aantal artikelen voor je om je goed voor te bereiden. Lees het artikel over campings in Amerika en kom er achter hoe deze verschillen van de Europese campings. Ook een artikel met checklist over alles wat je moet regelen als je een camperreis maakt naar Amerika, is het bestuderen zeker waard. Ben je van plan met kinderen op reis te gaan? Lees dan het artikel over een camperreis met kinderen door de Verenigde Staten ter voorbereiding.
